اختلالات گفتاری چیست؟ و چگونه درمان می شود؟

ختلال گفتار با اختلال زبان؛ به معنای ناتوانی فرد در یادگیری کلمات یا درک آنچه دیگران به او می گویند؛ یکسان نیست. با این حال؛ اختلالات گفتاری و زبانی می تواند بیان افکار و احساسات خود برای دیگران را دشوارتر کند.

انواع اختلالات گفتاری

برخی از انواع اختلالات گفتاری عبارتند از لکنت، آپراکسی و دیزآرتری. در ادامه به هر یک از این انواع می پردازیم:

·لکنت زبان

لکنت به یک اختلال گفتاری اشاره دارد که جریان گفتار را قطع می کند. افرادی که لکنت دارند به طور غیرارادی صداها، مصوت ها یا کلمات را تکرار می کنند؛ همچنین طولانی شدن کشش یا بیرون دادن صداها یا کلمات خاص از مشخصه‌های لکنت زبان است.

دو نوع اصلی لکنت وجود دارد:

1. لکنت رشدی: بر کودکان خردسالی که هنوز در حال یادگیری مهارت های گفتار و زبان هستند تأثیر می گذارد. عوامل ژنتیکی به طور قابل توجهی احتمال ابتلا به این نوع لکنت را در افراد افزایش می دهد.
2. لکنت نوروژنیک: زمانی اتفاق می افتد که آسیب مغزی از هماهنگی مناسب بین مناطق مختلف مغز که در گفتار نقش دارند؛ جلوگیری می‌کند.

·آپراکسی

وقتی فردی تصمیم می گیرد صحبت کند؛ مغز سیگنال هایی را به ساختارهای مختلف بدن که با همکاری آنها گفتار تولید می‌شود؛ می‌فرستد و مشخص می‌کند که چگونه و چه زمانی حرکت کنند تا صداهای مناسب ایجاد شوند.

برای مثال؛ این سیگنال‌های گفتاری تارهای صوتی را باز یا بسته می‌کنند، زبان را حرکت می‌دهند و حرکت هوا را از طریق گلو و دهان کنترل می‌کنند.

آپراکسی یک اصطلاح کلی است که به آسیب مغزی اشاره دارد که مهارت های حرکتی فرد را مختل می کند و می تواند هر بخشی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

آپراکسی گفتار یا آپراکسی کلامی؛ به طور خاص به اختلال در مهارت های حرکتی اشاره دارد که بر توانایی فرد برای شکل دادن صحیح صداهای گفتار تأثیر می گذارد.

·دیزآرتری

دیزارتری زمانی رخ می دهد که آسیب به مغز باعث ضعف عضلانی در صورت، لب ها، زبان، گلو یا قفسه سینه فرد شود که این ضعف عضلانی می تواند صحبت کردن را بسیار دشوار کند.

علائم اختلال گفتاری چیست؟

بسته به علت اختلال گفتار؛ علائم متعددی ممکن است وجود داشته باشد. علائم رایجی که افراد مبتلا به اختلالات گفتاری تجربه می کنند عبارتند از:

• تکرار یا طولانی شدن صداها
• مشکل در تلفظ صحیح کلمات
• تقلا برای گفتن کلمه یا صدای صحیح
• آرام صحبت کردن
• اضافه کردن صداها و کلمات اضافی
• انجام حرکات تند در حین صحبت کردن که معمولاً سر را درگیر می کند
• چندین بار پلک زدن در حین صحبت کردن
• ناامیدی قابل مشاهده هنگام تلاش برای برقراری ارتباط
• مکث های مکرر هنگام صحبت کردن
• گرفتگی صدا یا صحبت کردن با صدای خشن

منبع: https://alirezaniknam.com/what-are-speech-disorders-why-do-we-have-speech-and-speech-disorders/